Het verhaal van de regenachtige wandeltocht in Sinaai

Op een grijze ochtend in Sinaai verzamelden zich maar liefst 952 enthousiaste wandelaars in de parochiezaal Dries. De lucht was zwaar en de geur van vochtige aarde hing al in de lucht. Regen, die met tussenpozen over het dorp neerdruppelde, beloofde het evenement een extra uitdagend tintje te geven. Maar de regen kon het enthousiasme niet temperen. De wandelaars waren klaar voor een sportieve dag, ongeacht het weer.

De deelnemers konden kiezen uit verschillende afstanden: 5, 7, 11, 16, 23 of 30 kilometer. Voor elk wat wils, van recreatieve stappers tot doorgewinterde langeafstandswandelaars. De langere afstanden voerden de wandelaars richting het schilderachtige Klein Stekene, waar een rustpost hen opwachtte met warme dranken, koekjes en een glimlach van de vrijwilligers.

Regen, modder en gezelligheid

De regen van de afgelopen dagen had zijn sporen nagelaten. Veel paden waren veranderd in glibberige modderpoelen. Wandelaars moesten hun evenwicht bewaren om niet uit te glijden. Voor de ergste modderstukken hadden de parcourmeesters omleidingen voorzien, maar zelfs die waren niet zonder uitdaging. “Het hoort erbij,” lachte een wandelaar, terwijl hij zijn schoenen schoonveegde aan een tak. “Dit maakt het alleen maar avontuurlijker!”

Langs de kortere routes genoten families met kinderen van de frisse geur van de regen en het glinsteren van de druppels op bladeren. De langere afstanden vroegen meer uithoudingsvermogen. Daar liepen groepen vrienden met stevige stappers door velden en bossen, zich een weg banend door de modder, soms lachend om een uitglijder of een natte broekspijp.

Rustpunt in Klein Stekene

Voor wie de langere afstanden trotseerde, was de rustpost in Klein Stekene een welkome verademing. De geur van warme soep lokte de wandelaars naar binnen, terwijl ze hun natte jassen en sjaals afschudden. De sfeer was gemoedelijk. Mensen wisselden verhalen uit over hun ervaringen onderweg, lachten om modderavonturen en wisselden tips uit over hoe hun schoenen droog te houden.

De terugtocht

Op de terugweg brak heel even de zon door de wolken. Een gouden gloed viel over de natte bomen en paden. Het was een welkome opklaring, al duurde het niet lang voordat opnieuw regendruppels neerdaalden. Toch leek niemand daar nog om te malen. De sfeer was onmiskenbaar gezellig, en elke stap bracht de wandelaars dichter bij het eindpunt in de parochiezaal Dries.

Bij terugkomst wachtte de deelnemers warme thee, koffie, frisdranken, alcoholische dranken en een glimlach van de vrijwilligers. De wandelaars, besmeurd met modder maar voldaan, blikten terug op een geslaagde dag. “Volgend jaar weer,” zei een wandelaar met een grote grijns. “Met of zonder regen.”

Zo werd deze regenachtige dag in Sinaai toch een onvergetelijke belevenis, een perfecte mix van sportieve uitdaging en warme verbondenheid.