Krokustocht langs groene rand van Lokeren

Afgelopen vrijdag trokken we richting Lokeren waar we mochten genieten van een zonovergoten krokustocht die de Reynaertstappers ondertussen al voor de 14de keer organiseren. Een Krokustocht die in het verleden, ondanks dat het nog volop wintert, haast alle seizoenen te trotseren heeft gehad! Van dagen vol zonnig lenteplezier tot kraakharde winters en slecht weer. Vandaag is dat gelukkig onder een stralende lentezon met heerlijke zachte temperaturen die ons reeds aan vroeg zomer doen denken.

Er is een zeer mooi parcours uitgetekend. Een natuurwandeling om U tegen te zeggen waarbij we de kans krijgen om het Molsbroek en de parken van Lokeren te ontdekken. Uiteraard prettig gekleurd door duizenden krokussen want, geef toe, wat zou een krokustocht zijn zonder krokussen. Maar ook de reeds goed ontluikende natuur, die dankzij het zeer zachte weer van de voorbije weken weer snel tot leven komt, is prachtig. De zon doet wonderen en dat merk je niet alleen aan de natuur maar ook aan de vele wandelaars. Alleen maar vrolijke gezichten die allen gaan genieten van deze dag. Er staan twee lussen op het programma. De eerste lus, onderverdeeld in twee afstanden, gaat in de richting van het Molsbroek. De kortste afstand van 4 kilometer pikt een stukje mee van het Molsbroek terwijl de 7 kilometer volledig rond dit natuurreservaat gaat. De tweede lus van 8.9 kilometer biedt je de mogelijkheid om al de parken van Lokeren te bezoeken.

Als startlocatie hebben de Reynaertstappers de Atletiek Vereniging aan de Sportlaan gekozen. Het is gelegen aan de Durme en vlakbij het Molsbroek. Onmiddellijk zoeken we de dijk van de Durme op en na enkele honderden meters stappen we het natuurgebied binnen. Het Molsbroek moeten we heel waarschijnlijk niet meer voorstellen. Het is het grootste beschermde natuurgebied van de Durmestreek, 80 ha groot. Het Molsbroek is een moerasgebied met een grote biodiversiteit. Het staat bekend om zijn in het wild levende watervogels en moerasplanten. Het landschap omvat onder andere moeras, broekbos, rivierduintjes, rietvelden en vochtige graslanden. Het natuurgebied ligt ten oosten van de stadskern van Lokeren en wordt omringd door een 4,5 km lange verharde wandeldijk. Ten noordwesten van het Molsbroek ligt het reservaat De Buylaers, en ten noorden daarvan liggen het Verloren Bos en het stedelijk Bospark. Prachtig… een oase van rust… Enkel de talrijke vogels verstoren die rust met hun gekrijs. Het is indrukwekkend om de zovele vogels bezig te zien.

Even verpozen doen we in het bezoekerscentrum waar we een mooi uitzicht hebben op de uitgestrekte waterpartijen van het Molsbroek. We laten de meeuwen en het andere waterwild achter ons en stappen wat verderop het Verloren Bos binnen, ook wel kasteelpark genoemd. Opmerkelijk zijn hier het art-nouveaukasteel ‘Verloren Bos’ uit 1899-1900 en het bijbehorend koetshuis dat beiden dienst doen als jeugdvakantiecentrum. Beiden liggen in een 19de eeuws park met exotische boomsoorten wat de moeite loont om in te wandelen. Het Verloren Bos en aansluitend de Buylaersmeersen werden trouwens in 1992 gerangschikt als landschap. De Buylaers is een gebied met een typische en waardevolle hooilandvegetatie. Het is een unieke brok natuur binnen de bebouwde kern van Lokeren, op nauwelijks tien minuten wandelen van het eigenlijke stadscentrum.

Zo bereiken we opnieuw de startzaal, klaar om de tweede lus aan te vatten. Via het gezellige Torenstraatje komen we nu in het centrum van Lokeren en zien de Sint-Laurentiuskerk verschijnen. De Sint-Laurentiuskerk, bijna 70 meter lang, pronkt vooral met haar toren, ook wel ‘de peperbus’ genoemd. Met zijn 66,2 meter lengte is ‘de Peperbus’ meteen het hoogste uitkijk-punt over Lokeren. De kerk zelf dateert in haar huidige vorm van 1719-1725 en heeft een uitzonderlijk luchtig interieur. Het meubilair is in menig opzicht bezienswaardig. Vooral de fraaie rococopreekstoel met als hoofdmotief ‘Jezus te midden der leraars in de Tempel’ van de Mechelse beeldhouwer Theodoor Verhagen, in 1736 voltooid, en de ‘Grote Biechtstoel’ (ca. 1700) in de noorderkruisbeuk zijn de moeite waard om te bekijken. Wat verderop, op het vernieuwde marktplein naast de Durme, treffen we het mooie stadhuis en het postgebouw. Bij een nieuwe markt hoort ook een nieuw kunstwerk. Ons oog valt op ‘De drie hazen’, een vrolijk kunstwerk dichtbij de Durme.

Wat verder passeren we het station van Lokeren waar de wandelaars, die met het openbaar vervoer komen, de mogelijkheid hebben hier aan te sluiten op het parcours. Wat heel handig is en hen zo tot aan de startplaats brengt waar ze zich kunnen inschrijven. Ons parcours slingert zich naar Daknam waar we eventjes de voetbalsfeer opsnuiven met het Daknamstadion. Het stadion dankt zijn naam aan zijn ligging. Het is gelegen in de kleinste deelgemeente van Lokeren: Daknam en de is thuisbasis van voetbalclub Sporting Lokeren. Via een wandelpad dat ligt op de oude spoorbedding van spoorlijn 77A wandelen we terug naar de aankomstplaats. Spoorlijn 77A vormde vroeger een verbinding tussen Lokeren en Moerbeke.

Op de aankomstplaats was iedereen het erover eens: het was een aangename kennismaking met enkele mooie natuurgebieden, stadsparken, de Durme en het centrum van Lokeren. Ik ben er dan ook van overtuigd dat dit een wandeling was die geen enkele natuurliefhebber mocht missen. Wij bedanken de Reynaertstappers voor deze mooie krokustocht en kijken vol belangstelling uit naar de 30ste Reynaerttocht op zondag 13 april 2014. Graag tot dan !!!

Tekst Erwin De Smet